Denizlerden
Esen bu ince hava saçlarınla eşlensin.
Bilsen
Özlem ve gurbet sıkıntısıyla akşam ufkuna bakan
Bu gözlerinle, bu hüznünle sen ne güzelsin!
Ne sen
Ne ben
Ne güzelliğinde toplanan bu akşam
Ne de fikrin acılarına bir liman
Olan bu mavi deniz,
Can sıkıntısını anlamayan bu kuşakla tanışığız.
Sana yalnız bir ince taze kadın,
Bana yalnızca eski bir budala
Diyen bugünkü insan,
Bu sefil iştiha, bu kirli bakış,
Bulamaz sende, bende bir anlam
Ne bu akşamda ince bir tasa
Ne de durgun denizde kırgın bir
İçe kapanma ve çekingen titreyiş
Sen ve ben
Ve deniz
Ve bu akşamki dalgasız, sessiz
Topluyor sözde ruhunun kokusunu
Uzak
Ve mavi gölgeli bir diyardan ayrı kalarak,
Bu sürgün ve ayrılışa sonsuza dek bu yerde mahkumuz.
O belde ?
Hayalin el değmemiş bölgelerinde durur
Mavi bir akşam
Üstünde sürekli dinlenir.
Eteklerinde deniz,
Ruhlara bir uyku sessizliği döker.
Orada kadınlar güzel, ince, temiz, gece gibidir.
Hepsinin gözlerinde hüzün var.
Hepsi ya kızkardeş ya da sevgilidir.
Gönülde acıyı dindirmeyi bilir
Dudaklarındaki ağlamaklı öpücükler ya da
Gözlerindeki mavi soru sessizliği,
Onların ruhu kırgın akşamdan
Yoğunlaşmış menekþelerdir ki
Sürekli durgunluğu ve sessizliği arar."
Ayın hüznünün ışıksız parıltısı
Sığınmış sanki yalnız ellerine
Öylesine güçsüz ki ah onlar
Onların sessiz hüzün ortağı
Sonra dalgın akşam,ö hasta deniz,
Hepsi benzer o yerde birbirine
O belde,
Hangi hayali bir kıtada?
Hangi uzak bir ırmakla sınırlanmış?
Bir yalan yer midir ya da var olan
Ama bulunmayacak bir hulya sığınağı mı?"
Bilmem... Yalnız
Bildiğim, sen ve ben ve mavi deniz
Ve tellerini titreten bu akþam,
Bana hüzün ve ilham veriyor
Uzak ve mavi gölgeli bir diyardan ayrı kalarak,
Burada, sürgün ve ayrılığa sonsuza dek mahkumuz."
AHMET HAŞİM
9/14/2017
Ahmet Haşim - O Belde
